Serial zwany życiem

Dzisiaj króciutkie zestawienie: polskie seriale kontra rzeczywistość. Chyba nie muszę wyjaśniać, co jest czym. 🙂

Przed kolacją:

– Najdroższy, czy mam podać kolację o zwykłej porze? (Będziesz teraz żarł?!)

– Ależ oczywiście. Czuję, iż głód zaczyna szarpać moje trzewia. A cóż mamy na wieczerzę? (Jasne, szybciej, bo zdechnę z głodu. Co jest?)

– Kark wieprzowy, który siłowni nigdy nie oglądał, gdyż był hodowany w warunkach ekologicznych. Odpowiada? (Karkówka od ciotki Kryśki. Żresz czy nie?)

– Odpowiada. Spożyję na balkonie, gdyż świeże powietrze doskonale współgra z wieprzowym smakiem. (Jasne! Idę na balkon na fajkę. Tam przynieś.)

Po kolacji:

– Najdroższa, twoje umiejętności kulinarne sięgają gwiazd. (Nareszcie coś, co da się zjeść.)

– Ależ najdroższy, niegodnam twoich słów. To tylko kark wieprzowy, nie przepióreczka czy inna delicja. (I gra. Ciesz się, że w ogóle coś dostałeś.)

– I tak wspaniały. (wzruszenie ramion)

– Jestem wdzięczna, iż spotkała mnie pochwała z twych ust. (Dobrze, że zauważyłeś, co jesz.)

Przed pójściem do łożnicy/wyra:

– Musisz zdjąć odzienie, abym mógł wdzięki twe w pełni docenić. (Zrzucaj ciuchy, nie rób wiochy!)

– Tak, już to czynię. Nie zważaj na rumieniec, który barwi me lica. (Dobra, nie drzyj się, ale zgaś światło.)

– Bądź dzielna, najdroższa. (Jezu, raz moglibyśmy nie gasić!)

Po wyjściu z łożnicy:

– Uczyniłaś mnie szczęśliwym. (Hrrrrr!)

– To wspaniale. (Ej, przesuń się, bo kołdrę zabierasz.)

– Całuję twe oczęta i rączęta, i nóżęta… (Hrrrrr!)

– Dziękuję, najdroższy, śpij, aby twe siły witalne nie ucierpiały. (Ja pierdolę, rusz się, bo spadnę!)